Door Patricia Heije - oprichter van Stiefgoed

De 12 grondbeginselen van het samengesteld gezin:

Een samengesteld gezin is leuk, uitdagend en verfrissend, maar ook zo nu en dan onbegrijpelijk, een desillusie of eenzaam.  Hoe je er ook tegenaan kijkt, een samengesteld gezin is anders dan een kerngezin. Hoe anders? Dat staat beschreven in de 12 grondbeginselen van het samengesteld gezin. Vandaag het eerste grondbeginsel;

1. Met het nieuwe gezin gaat het oude verloren. Iedereen lijdt verlies.

Rouw, in welke vorm dan ook, is voor iedereen in een samengesteld gezin. Eigenlijk kunnen we in relatie tot dit grondbeginsel zelfs spreken over een samengesteld systeem, want met ‘gezin’ begrenzen we tot de volwassenen en diens kinderen die leven in één huis, maar rouw gaat verder dan dat. Door te spreken van ‘systeem’ vergroten we dit naar alle betrokkenen waarmee mensen uit het samengesteld gezin een liefdevolle relatie hebben. Denk bijvoorbeeld aan de andere ouder, grootouders, (gezamenlijke) vrienden en familie. Ook zij hebben te maken met rouw in relatie tot jouw samengesteld gezin, zij hebben ook verloren.

Rouw komt in velerlei vormen voor. Bijvoorbeeld rouw over het verlies van samen die unieke eerste keren. Het verlies van de droom om samen voor het eerst nieuwe, grote belevenissen mee te maken. Je partner heeft immers alles al een keer meegemaakt. Denk aan samen voor het eerst een huis kopen, voor het eerst ouder worden, samen voor het eerst bepalen hoe je een kind wil opvoeden, voor het eerst je kind naar de kleuterschool brengen.

Ook kinderrouw is rauw. Het verlies van papa en mama altijd bij je hebben, naar een situatie waarin  je steeds de één of de ander mist. Het verlies van tussen mama en papa in bed kunnen kruipen, ook als je het niet eerst vraagt. En het verlies van helemaal mama voor het kind alleen, naar mama die je moet delen met haar nieuwe liefde. Het verlies van ‘normale’ dingen, die nu net even anders gaan. En wat als je volwassen bent en je vindt een nieuwe liefde? Met die nieuwe ervaringen komen de oude ook weer mee, waardoor je de eerdere relatie of gezinservaringen zo nu en dan herbeleeft. Oude verhalen komen terug en het gemis van dat wat ooit was, ook. Een bijzondere manier van rouwen, deze combinatie van verliefdheid en verlies. Je neemt afscheid van een ongecompliceerde ouderschapsrelatie. Vanaf nu vraagt het om extra zorgvuldigheid.

Je kent vast de uitdrukking; als er een deur dicht gaat, dan gaat er ergens anders weer een deur open. Dat is het leven. Achterom- en naar de toekomst kijken, gaan hand in hand. Sluit het gevoel niet uit, koester het en probeer het steeds op waarde te schatten door het niet te klein te maken en je verlies te eren. Maar ook door het podium voor jouw verlies niet te overdrijven, waardoor het je niet overneemt. En bedenk goed, dat verlies voor alle leden van het nieuwe gezin geldt. Iedereen heeft het te dragen op zijn of haar manier. Dat jouw kind aan het rouwen is, terwijl voor jou die dag de zon schijnt, maakt het soms ingewikkelder. Neem het waar, deel het, praat erover, want zonder donkerte is er ook geen licht.