Geschreven door Ingrid Kraft van Ermel
Ook dit jaar vertrokken wij met de boot naar de Zeeuwse wateren voor de zomervakantie. De rust vloeide mijn aderen in samen met de Chardonnay, mijn twee “Niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen?” mannen in mijn armen en Mr. Middelburg achter het roer. Mijn vakantie kon beginnen en ik deed een poging al mijn politieke overtuigingen thuis te laten.
Met de toenemende drukte op het water moesten wij even zoeken naar een eilandje om aan te meren. Het moest een eilandje worden zodat mijn beagle niet kon weglopen. Mijn beagle heeft een chronisch oorprobleem want hij luistert nog steeds niet naar mij. Dat iedereen zegt dat ik niet moet overleggen met een hond negeer ik, ik ben er stellig van overtuigd dat het een oorprobleem is.
Het eiland werd gevonden, wij meerden aan en mijn beagle, altijd bang geweest voor water, nam een duik.
Oude tijden herleefden, mijn geluk deed mij wederom mijn tranen bedwingen en ik genoot. Na mijn eerste boek half te hebben gelezen besloot ik een wandeling te maken met mijn zeiknatte beagle over het eilandje. Ontspannen en erg blij dat ik mijn slippers in mijn witte koffertje had gedaan (een drassig eiland en 12 cm naaldhak zou wat lastig zijn geweest) stapte ik van de boot en kuierde het eilandje op.
Een ander gezin was de barbecue aan het voorbereiden en ik aanschouwde de familiaire bezigheden met mijn goedgelovige liefde voor deze maatschappij. We raakten aan de praat, het leken mij lieve mensen om snel tot de ontdekking te komen dat iets daadwerkelijk een illusie kan zijn.
Het hoofd van deze familie kunt u vergelijken met een ruwe Zeeuwse zeebonk. Zijn bierbuik voorzien van vele haren was zonder shirt in vol ornaat te aanschouwen, de omvang van zijn borstpartij had het formaat waar vele vrouwen jaloers op zouden zijn en tussen deze mannelijke welvingen had hij zijn halve liter bier geklemd. Ik weet zeker dat deze beste bonk ervan overtuigd was dat hij het grootste cadeau was wat God op deze aarde aan ons vrouwen heeft gegeven. Hij was ook zo vreselijk lief om een vieze theedoek te gebruiken voor het afdekken van een borstvoedende vrouw die bij dit gezelschap hoorde.
Het was de jongste van mijn twee “Niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen?” mannen die mijn feministische inslag wakker liet worden met de vraag: “Dat is toch niet leuk voor die baby?” Bonk hoorde deze vraag en liet van zich horen. Hij vertelde mijn jongste voorzien van veel bier riekend speeksel: “Niemand, maar dan ook niemand, hoeft de tieten van mijn wijf te zien en wanneer ik dit wil doe ik een doek over de kop van dat kind en de tiet van mijn wijf heen, begrepen?”
Alhoewel ik redelijk met stomheid was geslagen, een woedeaanval voelde opkomen waar Noord-Korea daadwerkelijk bang voor zou zijn geweest en u denkt dat het niet erger kan worden dan dit, bukte bonk zich voor het wisselen van zijn lege halve liter bier. Zijn korte broek was kennelijk niet meer van de juiste maat daar deze een 15 centimeter van zijn reet zakte en ik getuige was van de bilspleet.
Daar waar ik mij in het bijzijn van mijn twee “Niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen?” mannen te allen tijde kon beheersen, lukte mij dat niet langer.
Mijn tong was scherper als een mes toen ik de beste man voorzag van mijn monoloog. Een monoloog zonder een enkel vloekwoord, in keurig Gooisch terwijl ik mijn altijd hese stem sterker probeerde te laten klinken.
Ik heb Bonk verteld dat het niet de droom is van vrouwen om zijn zwetende mannelijke lijf, voorzien van vele vrouwelijke vormen, boven de mishandelde stukjes speklap te zien transpireren. Ook heb ik hem voorzien van de informatie dat, wanneer hij deze mishandelde stukjes varkenskadaver tot zich zou nemen, hij een theedoek over zijn gezicht zou moeten leggen. Mijn stellige overtuiging is namelijk, dat de baby keuriger zou sabbelen aan de borst dan dat hij zou kauwen op een kadaver. Mr. Middelburg greep gelukkig in want wanneer ik mijn monoloog zou hebben kunnen afmaken, was ik waarschijnlijk een kadaver op zijn barbecue geworden.
Terug op onze boot, Bonk briesend en vloekend achterlatend, vroegen mijn twee “Niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen?” mannen waarom ik zo boos werd. Ik heb ze alle beginselen van het feminisme deze avond uitgelegd en ze riepen in koor dat ze later nooit zoiets zouden doen. Ondanks dat ik trots was op mezelf, was ik geen voorstander dat ze in nagedachtenis van mijn grootmoeder, een dolle mina, een van mijn Bh’s in de fik wilden steken en deze aan de boot van Bonk wilde hangen.
Dankbaar gaf ik ze een dikke zoen op hun kleine tere wangen en sinds deze zoen ben ik strafrechtelijk vervolgbaar wegens het verspreiden van meisjesbacteriën in het openbaar. Mijn verdediging? Ik had voor de optie brandende bh moeten gaan maar vind ze nog niet oud genoeg om met lucifers te spelen….
Meer lezen van Stiefmoeder in opleiding?