Ik ben niet iemand die snel mensen meeneemt naar mijn ouderlijk huis of voorstelt aan mijn ouders. Niet omdat ik mijzelf schaam, verre van dat. Mijn ouders zijn van mij en ik ben daar erg zuinig op. Mijn ouders zijn mijn veilige haven en ik neem dat niet licht op, daarnaast heb ik een zucht naar designer naaldhakken, heeft mijn vader een plastic kaart en kan deze oude man zo onvoorstelbaar lekker koken dat ik zijn left-overs niet wil delen. Mijn diepe verliefdheid voor Mr. Middelburg besloot mij tot het appen naar mijn ouders, dat ik de bereidwilligheid toonde om het eten van mijn vader te delen.
Ik kom uit een ontzettend warm nest, aan tafel met het avondeten is het altijd gezellig en de enorme theepot staat gevuld met warme thee. Het brandende waxinelichtje knisperend eronder en al mijn broers en zusje kletsend eromheen. Mr. Middelburg was nieuwsgierig naar mijn thuis en uiteraard de kookkunsten van mijn vader, dus we gingen. Hij werd met heel veel liefde ontvangen en uiteraard druppelde mijn broers, zusje en aanhang binnen om eens te kijken waar hun Gooische zusje deze dagen zo door straalde. Daarnaast was het voor hen een gelegenheid bij uitstek om mij compleet belachelijk te maken. Kennelijk ben ik daar niet voldoende zelf toe in staat, alhoewel ik vermoed dat de meningen hierin verschillen.
U moet het zo zien, onze wortels van de familie zijn begonnen in Indonesië en iedereen in mijn familie heeft een getinte huidskleur, bruine ogen en donker haar. Over mijn uiterlijke gelijkenissen met mijn familie kunt u stellen dat ik genetisch ben mislukt. Daar waar iedereen over de 1 meter 75 heen is gegaan, bleef ik stagneren rond de 1 meter 67, is het blond in mijn haar mijn daadwerkelijke kleur en zijn mijn ogen groen. Mijn oudste broer heeft mij er in mijn hele jonge jaren van weten te overtuigen dat ik was gevonden in het bos, vastgebonden aan een boom en mijn vader dat zielig vond. Daarom hadden ze me maar meegenomen, een jaar later heb ik gevraagd aan mijn vader om mij te vertellen in welk bos ik was gevonden. Mijn broer kreeg huisarrest en ik kreeg geen DNA-onderzoek.
Mr. Middelburg trof onze eettafel vol met schalen, gevuld met dampende zaligheden uit de Indonesische keuken en heeft 3 borden leeggegeten. We hebben gelachen, genoten en mijn grote liefde werd goed bevonden door alle genoemden, mijn geluk was compleet voor dat moment maar nu moesten mijn ouders nog de “niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen mannen” overleven. Bij het weggaan knuffelde mijn ouders mr. Middelburg en ik zag hoe blij ze waren met mijn verworven geluk. U weet dat ik zelf geen kinderen heb, deze zal ik ook niet krijgen en mijn ouders zullen van mijn zijde geen grootouders worden, echter ik heb geen twijfel aan de kundigheid die zij zeker hebben als grootouders. Een tijd later was het zover, wederom stapte wij in de auto, ditmaal als ons nieuw gevormde gezin en reden naar mijn ouderlijk huis.
Daar waar de drukte door de zenuwen aan het begin van de rit op onze zenuwen werkte was de stilte te horen naarmate wij de bestemming naderde en diep vanbinnen borrelde opnieuw dat gevoel van compleetheid in mij. Het bleek dat mijn keuze door op een hartje te klikken in een app ver strekkende gevolgen had in het geluk van velen. Mijn vader omarmde de twee kleine mannen, voor mijn moeder maakte deze kleine mannen een uitzondering, zij mag ze wel knuffelen in het openbaar en met de vraag van deze twee kleine mannen hoe ze mijn ouders moesten noemen riepen ze: “Opa en Oma”.
In de middag wilde mijn “niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen mannen” mijn ouders leren steppen en ging mijn vader als een herboren kind met zijn twee verworven kleinkinderen van een bijzonder hoge glijbaan af. Hij heeft na deze weken last gehad van zijn stuitje maar nooit spijt gehad van zijn daden. Mijn moeder keek verliefd naar mijn vader en na hun in het openbaar te hebben zien knuffelen en flirten weet ik zeker dat Freud mij niet langer kan ondersteunen. Ik heb nieuw naaldhakken geëist als vervangende therapie.
Tot op heden vinden de kleine mannen mijn ouders geweldig en de weekenden met mijn ouders zijn voor mij foto’s geworden die ik heb vastgeslagen in mijn ziel. Door mijn keuze om op een leeg gelaten stoel te gaan zitten met alle consequenties van dien heb ik mijn ouders een geluk mogen brengen waarvan er gedacht werd dat ik dat niet zou gaan geven. Mijn vader denkt dat hij weer jong is, mijn moeder probeert hem te temmen en de kaartjes van hun vakantieadressen bevat steevast in de adressering: “en de boys.” Mijn “niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen mannen” face-timen met Opa, maken tekeningen voor Oma en vertellen uitgebreid mijn vele mislukte pogingen aan mijn broers en zusje zodat ik nog belachelijker kan worden gemaakt dan voorheen. Mr. Middelburg appt meer met mijn vader dan dat ik dat doe.
Daar waar mijn hart is gestolen door deze drie mannen, hebben deze mannen mij thuis weten te brengen. Geluk is bijzonder groot in de kleine dingen, je moet deze kleine dingen omarmen voor wat ze zijn en goed opletten dat je ze ziet. Wanneer je die ene zonnestraal accepteert voor haar schoonheid dan gaat de hele zon vanzelf stralen. Zeker wanneer de “niet knuffelen in het openbaar, hoe laat ga je voorlezen mannen” vragen: “Wil je thee zetten in jouw theepot met het waxinelichtje na school, want dat is zo gezellig.”