als samengesteld gezin succesvol op vakantie

Een fijne vakantie als samengesteld gezin, is dat echt mogelijk? Ik vind het lastig om te horen, maar eerlijk is eerlijk, ik heb het ook geloofd:  “Met een samengesteld gezin - en de kinderen zijn allen pubers - op vakantie…

Een fijne vakantie als samengesteld gezin, is dat echt mogelijk?

Ik vind het lastig om te horen, maar eerlijk is eerlijk, ik heb het ook geloofd:  “Met een samengesteld gezin – en de kinderen zijn allen pubers – op vakantie gaan is nooit een succes”.

Dat kan namelijk wel, heb ik inmiddels zelf ondervonden.

Het succes is afhankelijk van hoe hoog je de lat legt

Dat je er iets voor moet doen om het succesvol te laten zijn, klopt. Zo als je eerder hebt kunnen lezen in mijn blog vakantietranen,  zijn wij niet met grootse verwachtingen op pad gegaan, eerder het tegenovergestelde. Een vakantie van twee weken zonder gebitbescherming, faillissement, scheiding, bezoek aan het ziekenhuis of psychologische nazorg was ons doel. Het gevoel dat het áltijd gezellig moet zijn, dat de kinderen (en wij) géén ruzie mogen hebben, zij zich níet mogen vervelen, we “gezellig” alles sámen gaan doen, áltijd de zon moet schijnen en ík alles oplos, hebben we thuis gelaten.

Dus, niet met zijn allen in één auto geperst, omdat het zo gezellig is. Geen witte Costa waar je zo heerlijk bruin wordt (en mijn lieve man nóg aantrekkelijker) en niet ‘als één grote familie’ in een kneuterige blokhut. Nee, het werd een camping zonder alcohol, zonder tropische temperaturen en zonder het grote avontuur van ‘alles nieuw en spannend’. Daar tegenover stond dat het een camping was met heel veel hangpubers, klim- en klauterwerk, want beneden was het meertje formaat postzegel en boven was de ping-pongtafel, oftewel hormoon-verzamelpunt mét WiFi!!

To WiFi or not to WiFi…

Ik vertel niets nieuws als ik zeg dat pubers in combinatie met WiFi, ouders ruimte geeft. En dat hebben wij gevoeld: Met een puber in combinatie met WiFi is er géén verbale of non-verbale communicatie mogelijk binnen een straal van 100 meter, of je moet WhatsApp gebruiken om je boodschap over te brengen, dan heb je nog enige kans op contact of iets dergelijks.

Ieder een eigen plek

En dan de fysieke ruimte. De kinderen hadden een kampeerplek naast ons, waar zij ieder een tent hadden gepoogd op te zetten. Dat zij een eigen plek hadden, zorgde ervoor dat ik mij niet meer druk maakte over rommel en wat al niet meer, in en bij onze tent. Soms werd dit wel op de proef gesteld. Op momenten dat ik voorbij liep, zorgde ik ervoor dat mijn hand het zicht op het ontplofte tentenkampement ontnam. De camping puilde uit, het was hoogseizoen, maar de plek naast het tentenkamp van onze kinderen bleef leeg. I rest my case. Thuis hadden wij een paar afspraken met de kinderen gemaakt. Jouw tent is jouw tent en jij bepaalt of een ander daar binnenkomt. Met andere woorden, waag het niet om ongevraagd de tent van een ander binnen te gaan.

Alleen een paar basisafspraken

Ook hadden wij een afwasafspraak gemaakt. Om de dag was- of droog je af. Hoe ze dit zouden organiseren en welke setjes er gemaakt zouden worden was aan hen. Om 24.00 uur lig je in bed, zonder gemopper. En het wonder geschiedde, ze hielden zich aan deze afspraken op een enkele na-24.00 uurse “tent-open-rits”-actie na. Samen eten deden we alleen in de ochtend en avond. Voor andere eetmomenten lagen er steevast eerder verpakte broodjes klaar.

Zo werkt als samengesteld gezin en vakantie wel

En dan zijn er zomaar bijna twee weken voorbij. Onze über optimist is chagrijnig, want we moeten morgen weer naar huis. Afscheid nemen van de camping(gasten) is pittig voor de kinderen en ik ben oprecht verbaasd. Zo werkt het dus: organiseer niets, doe niets, zeg niets, maar láát ze en ze hebben de vakantie van hun leven. Een bijkomende voordeel? Wij zijn, wonder boven wonder, uitgerust!


Geschreven door Patricia Heije - oprichter Stiefgoed

Deel dit artikel op...

Linkedin WhatsApp