Einde relatie? “En toen stond de roze olifant ineens in de kamer.”
Blog Annette Burgers, Stiefgoed Rotterdam.
Linda zit tegenover me. Ze is alleen gekomen. Er is een onverwacht moment aangebroken in haar relatie. Zij en haar partner Francois hebben een paar jaar geleden een traject bij mij gevolgd. Ze kenden elkaar van vroeger, zijn elkaar tien jaar geleden weer tegen gekomen en de liefde sloeg als een heel snelle bliksemflits weer over. Ze waren blij, verliefd, enthousiast, maar de situatie met zijn ex en daardoor ook met zijn kinderen, door o.a. loyaliteit, had voor veel problemen gezorgd. We hebben het toen kunnen tackelen.
Nu zit ze met betraande ogen tegenover mij op mijn bank. De relatie liep niet heel erg lekker en daarover ging zij het gesprek met Francois aan. Ze had ’s ochtends vroeg het ontbijt klaar gemaakt en had hem geroepen toen alles klaar stond. Een goed gekookt ei (hij wil ‘m echt hard), de koffie, de verse jus d’orange en het verse fruit voor de yoghurt. Alles stond klaar om hun routine-zondag-ontbijt samen te nuttigen met de twee kranten op tafel: hij Trouw en zij de Volkskrant. Het leek een perfecte zondag te worden.
Leek. De avond ervoor hadden ze een gesprek gehad…..de relatie liep niet echt lekker. Hij was stil, teruggetrokken, ze hadden nauwelijks meer echt goede gesprekken. Zij miste het avontuur van vroeger, de dynamiek, de spanning, de intimiteit en zijn betrokkenheid. Hij deed graag zijn eigen ding. Trok zich terug. Ging graag alleen op de motor een stuk rijden. Ging naar zijn werk, kwam thuis, at, ging door met werken en viel later op de bank in slaap.
Linda vertelt: “Ik vertelde hem die avond dat ik het boek Linda & Francois nog niet uit had. En ik vroeg hem of dat voor hem hetzelfde was. Hij gaf me een antwoord, maar ik weet alleen nog maar dat er een “MAAR” in voorkwam. En ik weet niet waarom, maar het ging aan mij voorbij. Toen hij aanschoof aan de ontbijttafel, schoot het me ineens weer te binnen. Dus ik vroeg hem wat hij nou ook alweer de avond ervoor gezegd had? Hij zei dat hij het niet meer wist. Maar, zei hij, ik vraag me op dit moment wel af of ik nog genoeg van je houd om überhaupt te investeren in onze relatie.”
De tranen kwamen weer op gang en Linda vervolgt: “DAMN. Die woorden vervullen dan ineens de hele ruimte. Een soort van grote roze olifant. Het is gezegd en je kunt niet doen alsof je het niet gehoord hebt en/of het niet gezegd is. Je kunt niet meer om de olifant heen. Je kunt ook de klok niet meer een stukje terug zetten. Het is gezegd en het heeft betekenis en ik zag het niet aankomen.
Ik heb in mijn leven al mijn relaties zelf beëindigd. Ook op deze wijze: patsboem. Ik was er klaar mee en de ander kon het ermee doen. Zo heb ik het zelf ook een keer met Francois gedaan. Toevallig net zo’n zondag. Ik was klaar en daar kon hij het mee doen.. Maar dat dit zo voelde, had ik me nooit kunnen bedenken. Zo onwerkelijk. Gebeurt dit mij nou echt?
Wat er dan allemaal door je heengaat. Zo bijzonder. Ik moest nog boodschappen doen, ik moest nog iets voorbereiden voor mijn werk de volgende dag. Waar moest ik heen? Hoe zou ik het financieel gaan redden? Maar bovenal. Ik kon het niet geloven. Ik kreeg het gevoel in een film te zitten en mijn rol niet te kennen. Of zou Frans Bauer binnen komen en zeggen dat het Bananasplit was?
Ik stelde Francois nog wat vragen en ik begon toen vreselijk te huilen. Ik kon niet stoppen. Zo raar, een soort van hyperventilatie. En hij was lief en betrokken en troostte me. Er was direct meer intimiteit dan ik het laatste halfjaar gevoeld had. Zo raar. We hebben nog even gepraat met elkaar en vooral over het niet praten. Wanneer is dit ontstaan? Waarom heeft hij niet eerder iets gezegd, dan hadden we er nog iets mee kunnen doen? Nu lijkt zijn liefde over en kunnen we er niets meer aan doen. Hij zei dat de houdbaarheidsdatum bereikt was en natuurlijk, hij twijfelt ook. Sowieso is hij een eeuwige twijfelaar. En toen is hij mijn fietsband gaan plakken en daarna zijn we samen een rondje Dordrecht gaan fietsen. Ogenschijnlijk alsof er niks aan de hand was. Ik hoefde niet op stel en sprong weg, zei hij. Bepaal zelf maar wanneer je gaat.”
De dag erna was ze naar een vriendin gegaan en die had gevraagd: “Jullie zijn zolang samen en besluiten jullie dan na 1 ontbijt-gesprek uit elkaar te gaan?”.
“Ze zette me aan het denken. Voor mij had ze wel een punt. Ik verbreek makkelijker een relatie dan dat ik zelf diep de verbinding aanga. Ik verbreek eerder een relatie, zodat de ander de relatie niet verbreekt. Ja, ik heb best wel last van bindings- en verlatingsangst……. Nu weggaan zou makkelijker zijn dan bijvoorbeeld samen in therapie en de verbinding op een dieper level aangaan.
Francois vond het om zijn eigen moverende redenen lastig om de verbinding aan te gaan. Dit had te maken met zijn jeugd. Bij mij ook. Ik ben kind van gescheiden ouders. Mijn vader ging weg toen ik vier jaar oud was. Hij was een introverte aardige maar ook stille man. Als ik eerlijk ben, lijkt Francois ook wel op mijn vader. Ik vond het vroeger eng bij vriendinnen thuis, omdat de vader thuis was en ik mij geen houding kon geven. Ooit heeft een psychologe mij weleens verteld dat het logisch is dat ik contact zoek met mannen om aandacht te vragen. Dit ben ik gewend, dit moest ik doen om de aandacht van mijn vader te krijgen. Alleen dan kreeg ik zijn aandacht. Ik was niet gewend aan ‘het prinsesje van mijn vader te zijn’, zoals meisjes die opgroeien met een liefhebbende vader thuis.
Francois’ ouders hadden vroeger altijd ruzie, hij is een nakomertje. Dus als hij thuis kwam, dook hij weg en ging direct buiten spelen en zijn eigen ding doen. Dat kan hij heel goed: zijn eigen ding doen.”
Natuurlijk, ze kunnen uit elkaar. Je kunt als koppel altijd uit elkaar. Maar je vergeet dan wel, dat je jezelf met je eigen patroon meeneemt. Linda beseft dit duidelijk. Ze wil ook niet uit elkaar. Als er nog een beetje liefde over is, wil ze graag met Francois opnieuw hier komen. Om de diepere laag tot verbinding te zoeken en te vinden.
De ergste schrik is voorbij. Ze weet wat ze wil. Samen in een nieuw traject. Als ze opstaat van de bank om weer naar huis te gaan, heeft ze haar plan klaar. Ze gaat het gesprek met Francois aan en gaat hem voorstellen samen dit aan te gaan. En in ieder geval gaat ze na het gesprek in het weekend haar koffer pakken om een week bij een vriendin op diens woonboot te gaan logeren. Even ruimte en Francois ook zijn tijd gunnen om hierover na te denken.
Ik moet ook een beetje lachen om Linda. Door haar tranen heen is zij in staat om te zeggen “Het is OF heel graag, OF niet. Als hij niet wil, ga ik terug naar de tekentafel en ontwerp ik op een andere manier deze fase van mijn leven. Niet dat het ooit zo loopt, zoals ik plan, maar toch, dan heb ik in ieder geval een plan.”
En toch hoop ik ook dat ze gaat voelen. Voelen wat haar onderbuik en haar lijf haar voor antwoorden geven.
Ik besef eens te meer dat het niet gaat om wat je overkomt in het leven, maar dat het echt gaat om hoe je hiermee omgaat. Wat een kracht en toch ook wat een kwetsbaarheid straalt deze vrouw uit. Ik hoop dat het goed komt voor hen. Linksom of rechtsom. Vanuit liefde uit elkaar en elkaar loslaten of met liefde en angst samen door en durven te praten over de onderliggende kwetsuren. Ik zou ze beiden erg dapper vinden als ze dit besluit zouden nemen. Relatietherapie is niet altijd even makkelijk. Integendeel. Ik vind koppels al ontzettend dapper als ze de stap durven te zetten om naar me toe te komen. De bereidheid te hebben om aan de relatie te werken.
En het stoppen met praten, dat is echt desastreus voor je relatie. Als je stopt met praten, gaat je relatie op een glijdende schaal. Naar beneden.
Ik ben benieuwd of ik nog iets van Linda hoor. Elk koppel komt toch op het eigen tijdstip binnen. Soms nog ruim op tijd, soms vijf voor twaalf, soms kwart over twaalf, (dat is al erg lastig) of zelfs soms half een (dit is erg lastig, maar dient soms ook om op de best mogelijke wijze uit elkaar te gaan).
Of je weggaat of blijft, of het einde relatie is, is nooit een makkelijke beslissing. Vergeet niet en nooit dat je je zelf en dus je eigen probleem meeneemt…..
Wil je hierover praten? Omdat jouw situatie hierop lijkt? Dat kan.
Kijk op onze website voor de dichtstbijzijnde Stiefgoedcoach bij jou in de omgeving. Voor Rotterdam en omstreken:
Annette@stiefgoed.nl