Door Sandra Schuermans
De feestdagen, en in het bijzonder de kerstdagen, zijn altijd een hele uitdaging als je leeft in een samengesteld gezin. Misschien denk je ‘Het is oktober! Waarom begint ze nu al over kerst?’ Maar, geloof me, in een samengesteld gezin ben je dan misschien al aan de late kant om het zo te regelen dat iedereen blij is (en dat is al heel vooruitstrevend) of op zijn minst tevreden is met de afspraken die gemaakt zijn.
Want ja, ik heb een ex waar ik rekening mee moet houden, die ex heeft een partner en die heeft ook weer ex om rekening mee te houden. En aan de kant van mijn partner is dit ook allemaal van toepassing. En dan heb ik het nog niet over opa’s en oma’s die eigenlijk ook allemaal hun kleinkinderen nog willen zien met kerst, want dat deden we altijd al en ‘dat hoort zo’ én hebben sommige van onze kinderen ook nog een relatie en dus nog een extra familieplanning om rekening mee te houden. Hieronder een voorbeeld van hoe dat dan in zijn werk kan gaan.
Het begon deze keer met mijn jongste van 19 jaar. Hij werkt in de horeca. Dus half oktober krijg ik een berichtje van hem: ‘Wanneer kan ik werken met kerst?”. Nu denk je misschien dat hij dat ook zelf wel kan bedenken, maar ook hij weet dat het leven in een samengesteld gezin vraagt om aanpassingen en rekening houden met. Ik zeg tegen mijn jongste dat hij het beste 2e kerstdag kan gaan werken. Het is een gok, maar wel gebaseerd op ervaringen uit het verleden ;-).
Dus ik trek de stoute schoenen aan en start ‘het grote overleggen’ op. Kerstavond viert mijn partner al jarenlang met een vriendengroep en hun kinderen. Vorig jaar waren mijn jongens daar voor het eerst ook bij en dat was eigenlijk heel leuk en gezellig. Omdat al onze kinderen er dan zijn, kunnen wij ‘de kerst samen met ons samengestelde gezin’ afvinken, want we zijn er alle zes bij. Mijn ouders zijn van oudsher gewend dat eerste kerstdag ‘van hen’ is. We brengen deze dag meestal vanaf begin van de middag tot in de avond met hen door. Vorig jaar hebben we daar al wat vanaf gesnoept en ik denk dat ik er dit jaar nog een extra stukje af moet snoepen. Maar ook daar heb ik rekening te houden met het gezin van mijn zus natuurlijk.
Ik begin met een berichtje naar mijn ex waarin ik vraag of het goed is dat onze jongens kerstavond weer bij ons zijn tot eerste kerstdag begin van de middag, zodat hij daarna met de jongens naar zijn moeder kan gaan om kerst te vieren. Zoals verwacht reageert hij met de boodschap dat hij nog niet over kerst heeft nagedacht, maar dat hij ook gaat overleggen (gelukkig vergezeld van een grote knipoog). Een paar dagen later spreek ik mijn ex en lijkt het erop dat dit gedeelte wel geregeld kan worden. Terwijl ik dit typ, bedenk ik me dat ik onze jongens zelf niet eens gevraagd hebben wat zij van deze planning vinden, dus die heb ik net ook nog maar eens een bericht gestuurd of ze het hiermee eens zijn.
Daarna volgt het overleg met mijn ouders en mijn zus. Ik stel voor dat we eerste kerstdag samen brunchen zodat mijn jongens daarna met mijn ex mee kunnen naar zijn moeder. Er is hier en daar wat lichte teleurstelling. Dat vind ik niet fijn, maar ik heb geleerd dat ik dat voor lief moet nemen.
Al met al lijkt het voor nu nog vrij snel geregeld. Maar ………. Ik heb ook geleerd dat er in de dynamiek van een samengesteld gezin en alles waar er daar omheen bij hoort, altijd nog van alles kan veranderen!
Maar als alles zo blijft, zou het zomaar kunnen dat mijn partner en ik op 2e kerstdag lekker naar ons chalet in Zeeland vertrekken om even van de rust om ons heen te genieten.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb bijna altijd een heel leuk en goed leven in mijn samengesteld gezin en houd van iedereen die hier onderdeel van uitmaakt én heb ook nog het geluk dat we aan beide kanten een hele fijne relatie hebben met de exen. Maar de feestdagen zijn zelfs dan toch nog best een uitdaging.