Ik ben getrouwd en heb 2 stiefkinderen van 9 en 7 en samen hebben wij een zoontje van 2,5 jaar oud.Sinds de geboorte van onze zoon is de band tussen mijn stiefkinderen en mij veranderd. Die was hiervoor stukken beter, deed alles met ze maar nu..Nu irriteer me al aan de allerkleinste dingen zoals; hun schoenen die op de trap staan, hun geur, hun houding als ze week week om week bij ons komen. Ze luisteren voor geen meter als mijn man er is, hebben totaal geen respect en kunnen alleen maar hun wenkbrauwen fronzen en dan \"duhhh\" zeggen.Het gevoel van liefhebben staat nu erg ver van me af.. het gevoel is nu eerder gefrusteeerd/geirriteerd en zelf haatgevoeligIk voel me ergens wel een beetje schuldig dat ik me zo voel richting de stiefkinderen. Het is voor mij echt een week stressen als ze er zijn en een week weer ontstressen als ik weer alleen met mijn zoontje ben.Vind het heel lastig om hierin een directieve rol in te nemen. Mijn man daarin tegen laat simpelweg gewoon alles toe.Zijn hier nog meer (stief)moeders die dit hebben? en hoe gaan jullie hiermee om?
Please login or Register to submit your answer