afspraken

Hallo Sinds 3.5 woon ik samen met vriend en zijn 2 kinderen inmiddels 18 en 14 jaar oud, zelf heb ik 2 pubers van 19 en 16 jaar die bij hun vader wonen maar hier ook komen en dat gaat prima. Echter waar wij tegenaan blijven lopen is het maken van afspraken. Ik ben met mijn jongens gewend om vooraf zaken te kaderen "hoe laat thuis? Zelf spullen opruimen (en echt heus ik ruim ook een glas voor hun op enz ) ben meer van de controle (en die heb ik al heel veel los moeten laten) Mijn partner is erg van "ach ik wil er geen gezeur over hebben/ tis mij de moeite niet waard" dus ruimt alles op, idem met het maken van afspraken. Als het fout gaat gaat ie met ze in gesprek maar zonder enige sanctie of aanpassing. Ik erger mij daar enorm aan, ik woon hier ook dus heb ik van dingen ook last. T simpele "laat het maar liggen dan ruimt hij het wel of ergens zijn kinderen wel" werkt niet. Als zij nu naar hun moeder gaan kan ik eerst rondje door de kamer om hun spullen op te ruimen omdat ik het prettig vind als het opgeruimd is. Nu met het virus zijn ze hier om de anderhalve dag (normaal week op week af) ik meende dat mijn partner en ik afspraken hadden gemaakt qua opruimen en het omgaan met vrienden van de kids, maar hij laat het op zijn beloop rent harder voor ze "ach ze zijn hier maar anderhalve dag, en ach het is ook lastig voor ze". Kids rekken de afspraken steeds meer op. partner geeft wel aan dat ie blij is dat ze nu niet hier hele week zijn want het is wel veel "onrust" zo. In mijn beleving is hij degene die de onrust toe laat door geen afspraken te hanteren. Als ik erover begin zegt hij "ik bepaal hoe en wat met mijn kinderen", dan sla ik dicht, dat is toch niet fair? of moet ik mij daarin schikken en proberen los te laten?