Jonge vrouw, relatie met man met drie kinderen en net gaan samenwonen: hoe zorg ik ervoor dat ik mijn rol vind en mij thuis voel?

Beste lezer, Omdat ik het idee heb in een vicieuze cirkel te redeneren vraag ik jullie hulp/advies. Ik ben een kinderloze vrouw van 30 jaar en heb nu ruim 3 jaar een relatie met een man ( 47 jaar) met 3 kids in de leeftijd van 16, 14 en 11 (de 2 oudste zijn zoons, de jongste een dochter). Sinds 1 januari dit jaar ben ik gaan samenwonen. Ik heb echter veel moeite om mij thuis te voelen in het huis, iets waar ik voordat ik samenwoonde minder last van had. Ik kan niet precies het probleem verwoorden: de kids accepteren mij, er is geen ruzie of iets dergelijks. Mijn vriend woont in een 'nieuw' huis, niet het huis waar hij met zijn ex heeft gewoond. Voorbeelden: ik kan me irriteren aan het op de bank hangen van de kids, het niet kunnen kijken op tv wat ik wil, het voelen van de 'verplichting' beneden te moeten zijn terwijl ik liever alleen of weg zou zijn, het ongezond eten van de kids. Op een gegeven moment is de onderhuidse stress te veel en lopen mijn emoties over. Ik kijk ook meer uit naar de dagen dat de kids er niet zijn, omdat het huis dan is zoals ik dat graag zie. Wellicht is ook relevant dat ik ook net met een opleiding ben gestart en sinds eind vorig jaar een nieuwe baan heb. Het kan een combinatie zijn van te veel nieuwe dingen bij elkaar, maar ik wens mij vooral happy en op mijn gemak te voelen als ik thuis ben, ook als zijn kids er zijn. Mijn partner en ik praten hierover, maar omdat we allebei niet goed weten hoe dit op te lossen valt (en wat het probleem precies is) praten we (erg) veel, te veel, over hetzelfde zonder dat er oplossingen komen. Herkent iemand dit? En hoe ga ik hiermee mee om? Groet, Len