Sinds dit jaar een samengesteld gezin, moeder, 2 kids van 16 en 13 jaar en vriend. Vriend heeft andere ideeen over opvoeden dan ik, vindt dat de kinderen te weinig doen in huis. Op dit moment is het zover dat hij gewoon zegt dat als ze niks voor hem doen dan doet hij ook niks voor hun. Ik heb het gevoel dat ik de hele tijd aan het schipperen ben tussen hem en de kids, hij wil aandacht, kids willen aandacht. Hij voelt zich vaak buitengesloten en vindt ons een eenheid maar de kids voelen zich ook buitengesloten. Ik ben op dit moment al zover dat ik aan het kijken ben naar huizen omdat ik geen andere oplossing zie. Heb geopperd om hulp te zoeken bij een professional die verstand heeft van samengestelde gezinnen maar dat vond hij belachelijk want hij heeft 2x eerder samengewoond met een vrouw met kids maar zo erg als die van mij had hij nog nooit meegemaakt. Hij zegt dat hij dondersgoed weet hoe het in zijn werk gaat. Ik vind dat hij te weinig rekening houdt met de gevoelens van de kids.
Graag wat advies. Ik weet het niet meer.
lieve Anna-Jet,
wat ingewikkeld he, je staat er tussenin.
Hij wil geen hulp en weet het allemaal zo goed, heeft dit al 2x eerder gedaan (blijkbaar niet met succes...).
Klinkt als iemand met weinig zelfreflectie.
Als hij geen hulp van buitenaf wil sta je eigenlijk met je rug tegen de muur, hij is niet van plan te veranderen, want dat moeten jij en je kinderen maar doen.
Ik denk dat de vraag is of jouw liefde voor hem sterk genoeg is om te blijven vechten.
Even los van jouw emotie; Het kan soms ook helpend zijn als een nieuwe partner (maar kan ook je zus zijn, of je beste vriendin) zegt wat hij ziet in de opvoeding.
Mijn partner wijst mij er soms weleens op als mijn kinderen mij manipuleren, niet leuk om te horen, maar het opent wel mijn ogen.
Dus geef dat ook eens een kans; heeft hij inderdaad een punt wat betreft de taken van de kinderen in huis?
Daarnaast moet hij zich natuurlijk volwassen opstellen, als ouder heb je nu eenmaal andere taken dan als kind. Maar zo te horen heeft hij daar moeite mee.
Buitengesloten voelen is vreselijk. Voor zowel partner als voor de kinderen. Ik denk nooit helemaal op te lossen, je hebt nu eenmaal een diepgaande band met je kinderen en een liefdesrelatie met je partner. 2 Heel verschiende relaties, waarbij de andere partij nooit vollegig bij zal horen. Maar er is genoeg liefde voor iedereen... Ze zijn geen concurrentie van elkaar.
En wat betreft de praktische bezwaren van taken in huis; bespreek wat hij daarin verwacht en kijk dan eens (even je emotie opzij zetten) wat jij daar van vindt. Over het algemeen zijn kinderen nooit slechter geworden van mee helpen in het huis :)
En bespreek dit ook met de kids, ze zijn groot genoeg.
Volg je hart, die vertelt jou wat goed is voor jou en de kinderen ❤
Sterkte!
liefs,
Please login or Register to submit your answer