“Herinner je gisteren, droom over morgen, maar LEEF vandaag,” Roos, 58 jaar
Vandaag geen podcast, maar een (kort) interview bij Roos thuis met een grote beker thee voor ons.
Roos, kun je iets over je relatie-situatie vertellen?
Sinds 19 jaar heb ik een relatie met een gescheiden man, hij heeft drie kinderen, 2 zonen en 1 dochter. Zelf ben ik ook gescheiden (al 21 jaar) en heb twee dochters. Wij hebben eerst een LAT-relatie gehad van 3 jaar (mijn man zat nog in zijn scheidingsproces). Na 3 jaar zijn wij gaan samenwonen. Mijn dochters woonden bij ons en gingen om het weekend naar hun vader. De kinderen van mijn man woonden bij hun moeder en kwamen om het weekend bij ons, het weekend dat mijn dochters ook bij ons waren. Een drukke bedoeling dus! Alle kinderen wonen nu niet meer thuis, ze wonen zelfstandig, met of zonder partner.
Hoe was dat in het begin, toen hij drie kleine kinderen had en jij twee? Hoe hebben jullie dit opgebouwd? Hoe heeft hij jou voorgesteld? En jij hem thuis?
Wij hebben de relatie zeer voorzichtig opgebouwd. Het voorstellen aan elkaars kinderen en de kinderen aan elkaar hebben we pas na een maand of vijf gedaan. Heel ongedwongen op een mooie zomerdag hebben we elkaar ontmoet op het Katwijkse strand. Dit hebben we langzaam uitgebreid naar meer ontmoetingen. Wij wilden niets forceren, hadden geen haast. De weekenden dat de kinderen bij de andere ouders waren, nou… die waren voor ons! Eigenlijk weet ik niet eens meer hoe wij elkaar hebben voorgesteld, waarschijnlijk als vriend en vriendin. Het lichamelijke contact was wel minimaal, ik kan me herinneren dat we niet gelijk innig gearmd liepen of elkaar zoenden. Maar goed, je bent verliefd en zenuwachtig…en kinderen zijn natuurlijk niet dom, voelen het feilloos aan.
Wat heeft ervoor gezorgd dat jullie bij de relaties horen die het WEL gered hebben?
Zelf denk ik dat we er goed aan hebben gedaan om een langzame start te maken. Toen we gingen samenwonen was dat uiteraard niet altijd even makkelijk en waren er ook irritaties en ruzies. Ik heb me altijd voorgenomen om niet de moederrol te vervullen, want die hebben ze uiteraard al. Ik probeerde ze een gevoel van welkom te geven en gaf de ruimte. Irritaties bespreken we naar elkaar toe over de kinderen, het is en was altijd een gevoelig punt, dat wel. Mijn man ondernam ook tijdens de weekenden dat zijn zonen en dochter er waren alleen dingen met hen. Hij ging bijv. met hen een eind fietsen of in de winter schaatsen. Ik denk dat dat erg belangrijk is, dat je jezelf soms ook even moet wegcijferen en de kinderen quality time met hun vader moet gunnen.
Welke invloed hebben jullie exen op jullie relatie?
De eerste jaren was die invloed soms groot, op een negatieve manier. Boosheid en wrok speelden parten. Er was venijn en jaloezie, maar aan de andere kant hadden we elkaar ook weer nodig. Nodig voor ouderavonden, rapportavonden, musicals, de voetbal , zwemlessen en verjaardagen. Ziekenhuisopnames en overlijden van familieleden. We hebben alle vier geprobeerd er op een volwassen manier mee om te gaan, het belang van de kinderen stond altijd bovenaan, dat vonden we allemaal. Nu zijn we 19 jaar verder en kunnen we zeggen dat er een stabiele situatie is, met wederzijds respect. De irritaties met de exen zijn er natuurlijk soms wel, maar dan lachen we en zeggen dat we blij zijn dat we niet meer met hem of haar getrouwd zijn.
Hoe kijken de kinderen terug op de scheiding van jou en je man en het feit dat ze nu een ‘grote leefgemeenschap’ hebben?
Wij hebben het er weinig over, maar ze waren jong toen wij gingen scheiden en het lijkt erop dat ze het op een natuurlijke weg hebben opgepakt. Het leven schakelt zich aan elkaar en gaat door. Eigenlijk zijn we in de flow van het leven met elkaar opgegroeid, met de andere ouder er altijd naast.
Wat heb jij moeten leren in deze relatie, betreft je nieuwe partner en de “samenleefgemeenschap”?
Ik heb moet leren om dingen bespreekbaar te maken en het niet allemaal zelf te willen oplossen. Liever geen confrontaties en moeilijke situaties. Dus dingen uit de weg gaan.Wat door een scheiding ben je wel extra kwetsbaar, bang dat je het nog een keer overkomt.
Wat heb je moeten doen om een goede verstandhouding te krijgen met de kinderen van je partner? Rustig aan, met geduld en aandacht. Niet alles persoonlijk opvatten en soms een stapje terug. Laten zien dat je er wel bent, ze altijd welkom zijn, ook met hun vrienden en vriendinnen. En boven alles staat, respect voor hun moeder hebben.
Wat heeft jouw partner hieraan bijgedragen? Welke mooie karaktereigenschappen heeft hij die hierbij duidelijk werden?
Mijn partner heeft altijd naast mij gestaan, en in sommige situaties dit duidelijk gemaakt naar zijn kinderen. Respect afgedwongen bij mijn kinderen. Maar ook na een ruzie vergevingsgezind zijn en het uitpraten. De liefde tonen aan mij, waardoor de kinderen zien dat er liefde is. Wat ik mooi vind, is dat hij geen uitzonderingen maakt en elk kind als gelijke behandeld.
En wat heeft hij gedaan om een goede verstandhouding te krijgen met jouw kinderen?
Bij vragen klaar te staan voor ze. Ze als gelijke behandelen. Maar ook de confrontaties en de discussies aangaan.
Door welke eigenschap van jezelf heb je het gered?
Positiviteit, ruimdenkend, jezelf op een tweede plaats kunnen zetten.
Welke fouten uit je eerste huwelijk maak je nu niet meer?
De confrontatie uit de weg gaan, dat doe ik niet meer. In mijn eerste huwelijk was ik bang dat ruzie zou zorgen voor een verwijdering en afstand. Wat dan uiteindelijk zou gaan eindigen in een scheiding,
Welke metafoor zie je voor je die jouw gezin symboliseert? Kun je uitleggen wat dit symboliseert?
Een warm nest…..Een veilige thuishaven voor de kinderen en de liefdes die ze meenemen. Een openstaande deur en een luisterend oor.
Wat zijn, volgens jou, succesfactoren, de beste tips, om het samen te overleven in een samengestelde relatie met kinderen?
Probeer niet alles te uit te leggen, te bespreken, tot in detail dingen te willen weten. Soms moet je dingen laten, laten rusten, soms op terug komen, maar soms ook niet. Zet jezelf niet altijd op het eerste plan. Ga er soms onder zitten. Bewaar de humor. Ga er ook samen op uit, zonder de kinderen. Heb respect voor elkaar en accepteer dat elke opvoeder anders is, uit een ander nest komt, met andere normen en andere waarden.
Kun je kort reageren op de volgende woorden:
– loyaliteit: …. loyaal zijn naar de andere vader/moeder, dat brengt je een hoop ( al is het soms erg moeilijk)
– de betere ouder: ….tja, achteraf denk je weleens, ik had in die situatie een betere ouder moeten zijn.
– de plek van stiefmoeder: is belangrijk, je staat naast hun vader. Maar soms moet je een stapje terug doen en dat geeft niets.
– contact met de biologische moeder: is erg van belang, toon respect voor hun moeder, bewaar je kritiek en bespreek dat met een ander (je vriendin)
– gevaar om de hoek: …verzanden in discussies over de exen/geld/weekenden/vakanties enz.
– geluksgevoel: …het hele samengestelde gezin bij elkaar, samen op wintersport, wandelen in de bossen, rond het haardvuur chocomelk drinken.Lachen met elkaar en herinneringen ophalen.
Waar wil je mee afsluiten?
“Herinner je gisteren, droom over morgen, maar LEEF vandaag.”
*****
Wat mij erg aanspreekt in het verhaal van Roos is haar verhaal over de plek als vriendin van de vader. Bewust doet zij met tijd en wijle een stap opzij, of naar achter om de vader met zijn kinderen ruimte te geven, om zelf niet de moederrol te vervullen.
Stiefmoeder is ook zo’n lastig te duiden woord. Zo’n lastige taak, met heel veel liefde en enthousiasme duiken sommige vrouwen op de kinderen. Tuurlijk, van oorsprong zijn wij vrouwen ook verzorgers. Moeders. Zorgzame redders. Maar, kinderen zitten niet te wachten op een tweede moeder, ze hebben je niet uitgekozen. Ze hebben hun eigen moeder. En het is aan de vader om zijn verantwoordelijkheid en rol als vader 100% op te pakken. Op het moment dat jij als ‘vriendin van’ hem (teveel) eigen uit handen gaat nemen, komen de kinderen automatisch in protest.
Roos is inmiddels langer in haar samengestelde relatie dan haar relatie met de vader van haar dochters was. Het kan dus! Dit geeft moed, toch?!
Loopt het bij jou nog niet zo lekker zoals je zou willen, bij Stiefgoed gebruiken we de Stiefgoed Methodiek die inmiddels al acht jaar gebruikt wordt, om jou en je partner naar harmonie en rust te begeleiden, om jullie tot een team te maken met de neuzen dezelfde kant op. Meer nog dan in elke andere relatie is het van belang om samen een team te zijn. Jullie samen geven leiding aan de kinderen, aan twee gezinnen. Dat betekent dat je op elkaar moet kunnen vertrouwen, moet kunnen samenwerken, de ambitie moet hebben om de relatie samen te kunnen runnen, moet trainen om conditie te hebben en te houden, je plek te weten, techieken en tactieken moet kunnen toepassen. En kennis moet hebben over wat er gebeurt. Het onzichtbare moet kunnen zien.
Wil jij dat ook? Bel of mail me en stel je vraag.
Voor Rotterdam e.o.
Annette@stiefgoed.nl