Bernadette “Ik voel me buitengesloten”
Bernadette en Ben zijn al zo’n 15 jaar samen. Het is niet zonder slag of stoot gegaan. Ze hebben een aantal keren een “pauze” gehad.
Na elke pauze hebben ze toch weer de weg naar elkaar terug gevonden. En momenteel zijn ze aan hun langste ‘ronde’ tot nu toe bezig en zijn beiden tevreden over hoe het gaat. Ze wonen inmiddels ook al enige tijd samen. Ze hebben geen kinderen thuis. Die wonen allemaal op zichzelf. Het zijn er vier in totaal. Twee van ieder. De kinderen hebben nooit bij hen gewoond. Bernadette en Ben zijn op latere leeftijd pas samen gaan wonen.
Ze komen eens in de zoveel tijd als onderhoudsbeurt voor hun relatie, nadat ze een paar jaar geleden een traject hebben gevolgd. Nog steeds komen er weleens pijnpunten boven die te maken hebben met het samengestelde gezin. Vandaag brengt Bernadette ‘de kerst’ op tafel. Op tweede kerst waren zijn kinderen komen eten. Kerstavond waren ze met haar kinderen en haar ouders geweest. Door omstandigheden kon het dit jaar niet samen.
Ze had haar best gedaan een leuk cadeautje voor de twee stelletjes (zijn beide kinderen hebben een relatie) te kopen: een uitje en een lekker badkamersetje.
De avond verliep heel gezellig. Het eten werd goed gewaardeerd. De stemming zat erin. Toen kwamen de cadeautjes. In de aanloop naar de kerst waren er ‘wensenlijstjes’ gedeeld door Ben en zijn kinderen in hun appgroep waar Bernadette niet in staat. Ben had geen wensen gedeeld van Bernadette. (Niet aan gedacht, zei hij later.)
De dochter van Ben had heel attent zelf twee cadeautjes verzonnen en gekocht. De zoon van Ben had dat niet gedaan. Hij gaf zijn vader o.a. een uitje waar hij en zijn vriendin ook mee naartoe gaan. Maar geen uitnodiging voor Bernadette, zij mocht niet mee. En ook geen cadeautje voor Bernadette.
Tijdens de avond heeft ze niets gezegd. Toch raakte het haar enorm. Het leek ineens wel of de emmer volliep, want ook op haar verjaardag hoort ze niks van zijn kinderen. Terwijl zij wel altijd een felicitatie per app stuurt en vaak ook een deel(tje) meebetaalt aan het cadeau.
Ze voelt zich buitengesloten. Ze geeft en krijgt niks terug. En dan gaat het haar absoluut niet om de materie. Het gaat haar om het gebaar.
Ze vertelde het Ben twee dagen na de kerst. “Oh, het is dat je het zegt, het was mij niet eens opgevallen. Sorry.”
Zo’n “sorry” is voor haar geen goed-genoeg-pleister-op-de-wond. Het is nu de vraag: wat gaat Ben hiermee doen?
Zijn zoon is volwassen. Laat je dit aan je volwassen zoon over? Of pak je hierop als ouder de regie? Vanuit welke waarden voed je op? Wat vind je belangrijk als het gaat om omgangsregels tussen jouw kinderen en je partner?
Je buitengesloten voelen in het samengestelde gezin komt heel vaak voor. En de twee culturen zijn vaak zo verschillend. Er is een totaal ander verleden. Er is de andere ouder waar de kinderen loyaal aan zijn, over wie ze (logischerwijs) ook over willen praten.
Bij Stiefgoed besteden we aandacht in onze begeleiding aan deze zaken.
Vanuit welke waarden voeden jullie je kinderen op? Wat wil je ze meegeven naar hun toekomst? Het zijn interessante gesprekken waarin koppels samen bepalen wat ze hun kinderen mee willen geven. En indien nog thuiswonende kinderen, wat de huisregels dan worden (die samen met de kinderen gemaakt kunnen worden). Wat is de rol van de biologische ouder dan? Wat is de rol van de partner van de ouder?
Ben besluit het gesprek aan te gaan met zijn zoon. Los hiervan beseft hij, dat hij ook, al zijn zijn kinderen volwassen, nog steeds een taak heeft. Buitengesloten worden ligt op de loer in het samengestelde gezin. Anticiperend kun je een hoop ellende voorkomen.
Daarbij is het zo dat de rol van stiefouder ‘uitdagend’ is. De enige die dit kan compenseren, die dit aan kan vullen, hier iets mee kan doen, is de partner. De partner kan de waardering en de erkenning geven die zijn/haar kinderen niet geven. Door zelf te handelen en/of door het gesprek met zijn/haar kinderen aan te gaan.