Het verhaal van Sigrid

Niemand wordt geboren met de wens om later een samengesteld gezin te hebben. Ik ook niet. Toch liep mijn leven zo. In 2008 overleed mijn man plotseling door een ongeluk. Ik bleef achter met 5 kinderen in de leeftijd van 14 tot 0 jaar. Een paar jaar later ontmoette ik mijn nieuwe liefde: een gescheiden man met 4 kinderen. We zijn zonder goede voorbereiding, maar met een hart vol liefde en goede bedoelingen op weg gegaan. Met z’n allen zouden we er iets moois van maken.

Al gauw verbleekte onze roze wolk. Een aantal kinderen had moeite zich aan te passen. Zij hadden niet voor deze situatie gekozen en gingen in de weerstand. Het voelde niet eerlijk om andere gevoelens te hebben voor je stiefkinderen dan voor je eigen kinderen. Wat was mijn rol als stiefmoeder, wat werd er van mij verwacht? Hoe doe je dat, samen opvoeden in een samengesteld gezin? Is er nog ruimte voor het verdriet uit het verleden? En hoe vind je tijd om aan je onderlinge relatie te bouwen?

Zo maar wat zaken waar wij tegen aan liepen. We hadden graag wat hulp gehad, iemand met verstand van een samengesteld gezin. Iemand die advies zou geven en vinger aan de pols zou houden. Helaas konden we die hulp toen niet vinden. We zijn in vele valkuilen gevallen en hebben samen hindernissen overwonnen. Nu zitten we in wat rustiger vaarwater.

Als ik terugkijk met de kennis van nu, zouden we dingen anders aangepakt hebben. De begeleiding die wij zelf gemist hebben, geef ik nu graag aan andere samengestelde gezinnen. Ik ben mij gaan specialiseren in stiefdynamieken en heb daar de benodigde opleidingen voor gevolgd. Mijn insteek is: blijven communiceren, en ieder de ruimte geven om op een eigen manier met de situatie om te gaan. Zo ga je samen op zoek naar een nieuwe balans, naar meer rust en harmonie in je samengestelde gezin.

Blijf niet aanmodderen, maar zoek hulp! Daarmee werk je niet alleen aan jullie eigen geluk, maar ook aan het geluk van je (stief)kinderen.