Het verhaal van Jordie
Als kind van gescheiden ouders was ik ervan overtuigd dat ‘als ik later groot zou zijn’ mijn kinderen geen scheiding mee zouden maken. Dat liep anders mijn relatie eindigde toen mijn dochter 3 maanden oud was.
Inmiddels is zij 10 jaar. Zes jaar geleden ontmoette ik mijn huidige vriend. Hevig verliefd begonnen we een relatie en gingen we samenwonen. Met de 2 kinderen van mijn partner en mijn dochter wilden we graag een gezellig en gelukkig gezin vormen want dat is toch wat we best hadden gemist. We wilden zoveel mogelijk lijken op een ‘gewoon’ gezin. We waren verliefd dus wat kon er misgaan.
Met kinderen uit een vorige relatie verliep het begin van onze relatie een stuk turbulenter dan verwacht. Er zijn momenten geweest dat ik weg wilde van mijn relatie. Wat vond ik het ingewikkeld! Ik ging te vaak over mijn eigen grenzen als ik het voor anderen goed wilde doen en had moeite met het verliezen van een stuk controle over wat er binnen mijn gezin gebeurde. Ik was niet blij met de mate van invloed van de ex-partner, voelde mij vaak buitengesloten. Bovenal was ik ook verward over alles wat ik ineens voelde. Ik kon het niet plaatsen. Wat deden we ons best om de spanningen te reduceren; eindeloos konden we praten maar het hielp ons niet verder
Ik wilde niet weer scheiden en heb hulp gezocht. Wat was het een opluchting om te horen dat mijn gevoelens normaal waren. Ik leerde over mijn plek in ons gezin en kreeg zicht op waar en waarom ik steeds zo geraakt werd. Patronen werden helder en we leerden steeds beter deze te doorbreken waardoor we weer verbonden met elkaar raakten.
Inmiddels is ons gezin uitgebreid met een gezamenlijke dochter. Waar onderling ‘houden van’ in een samengesteld gezin niet altijd vanzelfsprekend is, is iedereen dol op haar. Zonder dat ze iets hoeft te doen is zij de verbindende factor. En ja, soms zet het de boel ook op scherp… want hoe leg je bijv. aan de kinderen uit dat zij niet altijd bij hun ouder kunnen zijn en ons gezamenlijke dochter wel overal bij is? En wat als ze het gevoel hebben dat hen tekort wordt gedaan of ze zich zelfs ingeruild voelen? Ook nu lopen we soms nog tegen ingewikkeldheden aan maar de scherpe kantjes zijn eraf wat maakt dat er rust in ons gezin is.
