Het verhaal van Mirna
Raar, maar waar. Maar pas toen ik in contact kwam met Stiefgoed besefte ik me dat ik in een samengesteld gezin leefde. Mijn beeld was dat het bij mij allemaal niet zo ingewikkeld was, omdat mijn partner geen kinderen heeft en dat dat maakte dat ik geen samengesteld gezin ben.
Met de kennis die ik nu heb, is niets minder waar. En ik heb een samengesteld gezin en het is best ingewikkeld. Soms denk ik wel eens: ‘had ik die kennis maar eerder gehad, dan waren ons een hoop problemen gespaard gebleven.’ Mijn partner en ik zijn destijds wel naar relatietherapie geweest, wat ons veel heeft gebracht. En dit ging alleen maar over ons en niet over het samengesteld gezin, waar de bron van de issues lagen.
Hoe zijn we tot een samengesteld gezin gekomen?
Na een relatie van 16 jaar, moesten we begin 2013 naar ons zelf en elkaar toegeven dat het niet lukte om rust, harmonie en geluk te realiseren binnen dit huwelijk. Een scheiding was dan ook onvermijdelijk.
November 2014 had ik een bijzondere date met een geweldige man. Een man die eigenlijk met zichzelf had afgesproken dat hij een vrouw zonder kinderen wilde, aangezien hij zelf geen kinderen heeft. Mijn kinderen waren op dat moment 12 en 9 jaar. Liefde won het en al snel volgde de kennismaking met mijn kinderen.
Zolang alles maar bij het oude bleef en mijn partner in de flow van het gezin mee liep, was het voor de kinderen prima. Dit was niet mijn partners idee van een gezin. De gevolgen: ‘Mama, wij vinden je nieuwe partner niet leuk’ Tja, wat moest ik daar nu mee? Ik wilde niet zo’n moeder zijn die ten koste van de liefde een slechte band met haar kinderen kreeg. Dus ik ging heel hard werken om ervoor te zorgen dat de kinderen mijn partner leuk vonden en dat mijn partner zich anders ging gedragen. Geen goede ingredienten voor een harmonieus gezin en relatie, kan ik je nu vertellen.
De druk werd nog eens flink opgevoerd door een puberende zoon die op het verkeerde pad terecht kwam. Een partner die daar wat van vindt. Maar iets over mijn kind vinden en uitspreken dat viel bij mij zachtjes uitgedrukt, niet in goede aarde.
Flinke stormen dus in dit samengestelde gezin. En wat zijn we gegroeid allemaal. Stormpjes zijn er met tijd en wijlen nog zeker wel. Alleen praten en luisteren we nu naar elkaar en proberen we ons te verplaatsen in de ander en hebben we respect voor een ieders standpunt. De ingredienten voor een harmonieus gezin!
