Moederdag versus stiefouderdag

Wie houdt er niet van mei, zou je zeggen. Daar heb ik wel antwoord op. In mei kunnen we namelijk niet om moederdag heen en dat vinden heel wat mensen tamelijk ingewikkeld.

Wie houdt er niet van mei, zou je zeggen. Daar heb ik wel antwoord op. In mei kunnen we namelijk niet om moederdag heen en dat vinden heel wat mensen tamelijk ingewikkeld.

“Ik doe alles voor ze.., ik help ze waar mogelijk, kook voor ze, haal snacks in huis die zíj lekker vinden, was vieze kleren, laat ze lekker samen zijn met papa, ik dring me niet op. En dan is het moederdag en kan er niet eens een knuffel, tekening of een klein bosje bloemen vanaf. Dat doet me groot verdriet. En dan mijn man Dirk, hij vergeet het gewoon. Alsof het zo gewoon en vanzelfsprekend is wat ik allemaal doe!”

Britt is het zat. Dirk is het zat. Altijd gedoe over hoe moederdag zou moeten zijn. Altijd verwijt over niet waargemaakte verwachtingen.

Dirk geeft aan dat hij in een spagaat zit. “Hoe kan ik het nu goed doen? Natuurlijk zie ik wat Britt allemaal voor mijn kinderen doet, maar zij is toch niet de moeder? Ik kan moeilijk naar school gaan en tegen de juf zeggen dat mijn kinderen twee cadeautjes moeten maken, omdat ze twee moeders hebben. Dat kan ik mijn kinderen toch niet uitleggen? Het is moederdag, geen stiefmoederdag!

Zo, de toon is gezet in vele gezinnen.

Laten we eens kijken naar het verlangen wat er doorgaans onder ligt wat maakt dat je als stiefmoeder, maar ook als stiefvaders op vaderdag, net zo te worden benaderd als de moeder van de kinderen. Als ik dit vraag aan stiefouders, dan hoor ik vaak dat de stiefmoeder vindt dat ze er recht op heeft. “Stief kan toch niet zó onbaatzuchtig zijn?” Als we vervolgens wat dieper graven komen we al snel tot de kern: Het gaat er natuurlijk om dat je gezien wordt. Het verlangen dat je, in dit geval op moederdag, iets terúg krijgt van de kinderen. Waardering, liefde, belangstelling, dankbaarheid. Je doet er toe stief! Wat vanuit traditie wordt geuit door middel van een tekening, een bosje bloemen of ontbijt op bed.

Maar lieve mensen, een moeder is toch niet hetzelfde als stiefmoeder, ook al komt het soms dichtbij? Mama heeft een onvoorwaardelijke bloedband met de kinderen. Als een stiefmoeder de moederrol opeist komt er meestal oorlog tussen de kinderen en de stiefmoeder én tussen de moeder en de stiefmoeder. Helemaal als moeder nog in beeld is. Moeder is verboden terrein en slechts toegankelijk voor één persoon. Voor mama. Kindjes kunnen eindelijk de –  met mama in gedachte – zorgvuldig gekleide press papier geven aan de voor hen belangrijkste vrouw van de wereld.

Tsja. En waar blijf je dan als stiefouder? Op afstand is mijn advies. De kans is bijzonder groot dat je op deze dag niet krijgt waar je, stiekem, naar verlangt. En toch…

Ere wie ere toekomt is zo’n mooi Nederland spreekwoord. En zo is het. Want wat leveren stiefouders toch een enorme bijdrage aan kinderen. En wat zijn ze belangrijk voor stabiliteit, verbreden van het wereldbeeld en leren over liefde. Dát eren is echt belangrijk! Zo wordt de draagkracht van stiefouders alleen maar groter, de bewustwording de grote aanwezigheid van samengestelde gezinnen in Nederland groter en het verschíl tussen ouderschap en stiefouderschap duidelijker.  Maar lieve mensen, gráág op een andere dag dan moederdag of vaderdag. Het is namelijk niet hetzelfde.

Sinds 2016 is het op iedere 2e zondag van oktober Stiefouderdag: De dag voor erkenning en eren van het stiefouderschap. Mensen die vol liefde de kinderen van diens partner omarmen.

Dus Dirk, heb je al een ontwerp voor de door jou te kleien press papier? Wellicht kunnen de kinderen je helpen. Je hebt nog even!

Deel dit artikel op...

Linkedin WhatsApp