Persoonlijke mijmeringen over de liefde, deel 1: Jaloezie of het jaliefgevoel, heb ik een keuze?
Onlangs las ik het boek “Liefde in verhouding” van Esther Perel. Een inspirerend boek. Ik zal een aantal onderwerpen in een aantal verschillende blogs eruit toelichten, die mijn aandacht trekken. Vandaag het gevoel ‘jaloezie‘.
Wat is jouw definitie van jaloezie en ben jij jaloers?
Het is trouwens op voorhand heel interessant om te lezen wat er op wikipedia staat over jaloezie https://nl.wikipedia.org/wiki/Jaloezie_(gevoel)
Jaloezie komt nogal eens om de hoek kijken in het samengestelde gezin. Vooral wanneer de nieuwe partner zich buitengesloten voelt omdat de ex partners een goede band hebben en houden. De nieuwe partner vraagt zich dan af: waar sta ik?
Hier komt jaloezie voort uit het gevoel van je buitengesloten voelen. Blijkbaar komen eerst de kinderen, dan de ex en dan jij pas in het leven van jouw lief. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar kan wel zo voelen. En geloof mij, iemands gevoel is iemands werkelijkheid en dus ook iemands waarheid. Het is niet handig om dit weg te wuiven als ‘nee joh, dit is niet zo’, hierbij doe je namelijk tekort aan iemands gevoel en erken je je partner niet. Onderzoek dit en luister naar je partner om het te begrijpen.
Jaloezie komt voor in elke relatie. Ik heb er zelf ook mee te maken. In een vorig leven was ik met een man getrouwd uit een andere cultuur. Ik weet dat hij niet zo’n traditionele Zuid-Amerkaanse macho was, maar los hiervan woonde hij in Nederland, dat hij niet als zijn broekzak kende, dat maakte dat hij soms vraagtekens stelde bij mijn gedrag en acties. Toen ik in zijn land was tijdens een heel lange vakantie, leerde ik dat begrijpen. Als je de weg niet kent, de mensen niet en de cultuur anders is, is het een avontuur om te onderzoeken wie je zelf bent, zonder jouw cultuur, zonder jouw vrienden, zonder jouw familie, zonder de stad die je als je broekzak kent. En dat maakte mij ook onzeker. Soms ook ietwat jaloers als hij weer op pad ging en ik thuisbleef met de twee kleintjes.
In een ander vorig leven ging ik een weekend, voor het eerst van mijn leven, alleen op pad, voor rust en bezinning. Toen ik na dat weekend terug de straat in kwam rijden en mijn toenmalige vriend voor het raam stond te wachten, met een angstaanjagend boos gezicht, kijkend op zijn horloge, en ik bij binnenkomst de volle laag kreeg, was dat voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. Ik nam de beslissing om de relatie te verbreken.
En trouwens, in mijn huidige leven, als een vrouw mijn partner benadert ben ik altijd alert. Ik zie ook aan mijn lief hoe hij de vrouw vindt. Als hij haar leuk vindt, gaat hij een soort van schattig wiebelen. Ik houd dat in de gaten en plaag hem daarmee. Samen hebben we dan lol. (Dit is de leuke variant.)
Ben je elkaars bezit als je een relatie hebt met elkaar? Ik denk dat we te weinig duidelijk durven te zijn naar elkaar over hoe we denken over een relatie en waar we voor staan. De verliefdheid is een roze wolk en een vorm van verstandsverbijstering. Maar wat als dit iets zakt en de verliefdheid liefde wordt. Kan je van iemand houden en toch verliefd worden op een ander? En zo ja, wat doe je hier dan mee? In de film Closer (2004 met o.a. Julia Roberts) stelt de karakter Alice de intrigerende vraag, er vanuit gaande dat je altijd een keuze kunt maken wat je met een verliefdheid doet, ga je ervoor of negeer je het?
Welke afspraken maak je met elkaar, waar je je allebei in vindt én aan kunt houden? Wat is de heilige ruimte binnen jullie relatie? Wat is exclusief van jullie? Als ik naar de heilige ruimte vraag tijdens mijn coachgesprekken, valt het op dat niet altijd de afspraken helder zijn voor beiden. Wat is vreemdgaan? Is de gedachte aan een ander vreemdgaan? Is zoenen vreemdgaan? Welke afspraken hebben jullie gemaakt waar jullie allebei 100% achter kunnen staan en die afspraken ook kunnen naleven?
In de film zitten prachtige herkenbare scenes wanneer de partners hun relatie met ‘de derde’ opbiechten. De reacties zijn zo herkenbaar. In het boek van Esther Perel staat een quote van Francois de La Rochefoucauld “Jaloezie voedt zich met twijfels, en zodra twijfelt verandert in zekerheid, verandert ze in razernij of houdt ze op te bestaan.” De film is echt een aanrader als dit onderwerp je aanspreekt.
Kernwoorden: relatie, twijfel, zelfliefde, vertrouwen, compassie, manipulatie, emotionele chantage, overspel, lust, liefde, jaloezie, vernedering.
In de wereld van vandaag, die continu in ontwikkeling is, is de liefde ook in beweging. Ook het instituut ‘huwelijk’. Een rekensom zonder antwoord: als 1:3 huwelijken stranden in een scheiding, en als 3:5 samengestelde relaties binnen vijf jaar uit elkaar gaan en daarna weer een nieuwe partner treffen, welk beeld geeft dat? Welk idee en gevoel geven wij onze kinderen over de liefde? Over relaties?
Naast het vreemdgaan wat vaker niet binnen de heilige ruimte van de relatie hoort dan wel, kiezen sommige koppels er tegenwoordig bewust voor om samen het plezier van lust te beleven en behoren tot de groep ‘swingers’. In plaats van jaloezie spreekt men daar van “het jaliefgevoel”, een geluksgevoel bij het zien van het genot van de partner door seksueel contact met een ander. Is monogamie achterhaald? Al zegt Esther Perel in haar boek dat we van een monogame relatie in ons leven al opgeschoven zijn naar meerdere monogame relaties in ons leven.
Is jaloezie in de relatie een aangeboren liefdesziekte? Of praten we het onszelf dit aan omdat we denken vanuit het begrip ‘bezit’? Is het een natuurlijke emotie die eigen is van de liefde? “Als ik uit vrije wil jou heb gekozen en en jij hebt uit vrije wil mij gekozen, dan zou ik niet bezitterig hoeven te zijn,” aldus Giulia Sissa. Haar definitie van jaloezie is “erotische woede” (In: Liefde in verhouding)
Ik heb geen antwoorden op deze ontwikkelingen in onze maatschappij. Is dit een nieuwe ontwikkeling in de maatschappij? Ik observeer en analyseer wat ik zie gebeuren en ik vind het indrukwekkend en tegelijk intrigerend. Ik ben nieuwsgierig en stoot ook soms mijn neus aan jaloezie.
We doen niet alleen steeds nieuwe ontdekkingen door de eeuwen heen… toen ik geboren werd, was er nog geen tv… maar ook het instituut ‘huwelijk’ (relatie) ontwikkelt zich aanzienlijk snel, alleen is het niet iets wat we in de winkels als nieuw product kopen, maar wat gaandeweg verandert. Het lijkt ook moeilijker om het een plekje te geven, iedereen heeft hier een eigen mening, een eigen gevoel en vanuit zijn eigen systeem kan niet iedereen hier altijd even eerlijk en open over praten, ook niet binnen je liefdesrelatie. Is angst hier de reden voor? Angst om afgewezen te worden?
Kun/wil je kiezen voor jaliefgevoel? Kun je ervoor kiezen afstand te doen van jaloezie? Kun je überhaupt kiezen voor een gevoel? Je kunt wel kiezen voor een gedachte, maar voor een gevoel?
Wat heb je meegemaakt in je jeugd en wordt aangeraakt in het heden?
Is jaloezie een giftig beest waar jullie last van hebben in je relatie? Bij Stiefgoed ben je op de juiste plek voor #relatiecoaching.
info@stiefgoed.nl of bij de voor jou dichtstbijzijnde locatie.
Ben jij ervaringsdeskundige op het gebied van jaloezie? Of heb jij jaloezie op een andere manier meegemaakt? Wil je hierover vertellen in mijn podcastserie “Op zoek naar de liefde”? Of via ZOOM een videocast?
Meld je dan, heel graag, aan: Annette@stiefgoed.nl
PS: Onlangs sprak ik met Jan Rufer. Hij heeft zijn eigen filosofische opvattingen over de liefde. Officieel staat deze podcast nog niet online. Maar speciaal voor jou als je ook onderzoeker van ‘de liefde’ bent en alvast wilt luisteren: https://soundcloud.com/user-447423963/op-zoek-naar-de-liefde-serie-4-afl-5-jan-rufer-liefde-en-het-samengestelde-gezin/s-yEsZSlQp9Sx