Zo ongeveer een maand geleden stapten ze bij me binnen in mijn praktijk; Sonja en Joris.
Ik ging er van uit dat zij een hulpvraag hadden voor hun nieuw samengestelde gezin maar t bleek anders: Sonja en Joris zijn ex-partners van elkaar en samen ouders van 2 zonen in de puberleeftijd. Beiden hebben een nieuw samengesteld gezin en zitten hier na overleg met hun nieuwe partners.
Ze maken zich ernstige zorgen over het gedrag van hun oudste zoon, kunnen hem beiden niet meer bereiken. Hij wil niet met ze praten. En nu hebben ze de handen in elkaar geslagen om een stevig vangnet te vormen.
Ze hebben me diep geraakt: hun respectvolle manier van omgaan met elkaar, de wijze waarop zij samen hun zorgen uiten en een vorm zoeken om hun oudste te helpen is wonderschoon. Opvallend ook: Zij zijn voor mij de eerste ex-partners die samen bij mij komen voor hulp.
Beste mensen; het kan. Het is niet iedereen gegeven maar ik wens het alle volwassenen en kinderen uit een gebroken kerngezin toe:
Als je uit elkaar gaat ben je geen partner meer. Daar heb je afscheid van te nemen. Maar je blijft altijd beiden de ouders van de kinderen die je samen op de wereld hebt gezet. Als het je lukt om dat in samenwerking te blijven doen met respect voor elkaar dan verricht je grootse daden. Voor je kinderen, voor jezelf en voor de andere ouder.
De zoon van Joris en Sonja is 18 jaar en weigert alle uitnodigingen tot hulp; bij alle stappen die gezet werden wordt hij consequent betrokken, maar hij wil niet. Daarom maken we met zijn drieën een actieplan: In gesprek met huisarts, gesprekken met andere instanties voor begeleiding gespecialiseerd in hulp en pleegzorg voor kinderen en jeugd, buurtteam, tijdelijke opvang bij opa, enz.
Inmiddels heeft hij er voor gekozen tijdelijk bij een vriend te wonen. De ouders hopen vooral dat hij de hulp gaat aanvaarden die er is, zodat het hem helpt verder te komen in zijn leven.
Ik volg het proces inmiddels via telefoongesprekken en WhatsApp-contact met beide ouders en blijf ze steunen in deze moeilijke periode voor hen allen. En al zal de zoon van Joris en Sonja het op dit moment niet ervaren of uiten: ik zie het als een groot cadeau dat het ze lukt. Zonder verwijten naar elkaar; respecteren dat ook die ander de beste intenties heeft en samen zoeken naar hulp.
Op verzoek van de betrokkenen zijn de namen gewijzigd.