Het is bijna zover, we gaan trouwen!!!!!!
Op 24-5-1988 trouwde ik voor de eerste keer in mijn leven. Ik was jong, 24 jaar. Kind van gescheiden ouders (ik was 4 toen ze scheidden). Gewenst zwanger van onze eerste liefdesbaby. Mijn ‘jurk’ was een truttig, grijs, saai mantelpakje.
Na drie jaar werd liefdesbaby twee geboren en weer na drie jaar gingen we scheiden. En na 5 jaar overleed hun vader.
Wat ik die eerste keer gedurfd heb, heb ik daarna nooit meer gedurfd:
‘Volop AAN in de relatie en trouwen.’
Ja, ik heb na mijn scheiding zeker wel relaties gehad, maar ik had altijd wel een reden (met dank aan mijn eigen saboteur) om niet volledig in te stappen: teveel liefde voelde te benauwend, te weinig liefde en geen plek voelde niet erkend. Verzin het maar. Mijn saboteur kwam altijd langs.
Ja, ik had wat deukjes opgelopen. Beschadigd. Teleurgesteld. Een flinke muur om mij heen gebouwd. Ik ben ‘de vertrekker’. Ik dacht heel lang dat t aan ‘de mannen’ lag… en niet zozeer aan mij. Haha.
Dankzij mijn keuze om van schoolcoach naar Stiefcoach en relatietherapeut te gaan en mijn zoektocht ‘Op Zoek Naar De Liefde’ te starten, durfde ik naar mijn geschiedenis en naar mezelf te kijken. Dat was niet altijd even leuk en even makkelijk.
En ook kwam het begrip voor mezelf, mijn leerpunten en toen dus ook het keerpunt en …. ben ik nu totaal uit mijn bekende comfortzone:
1. Ik ga trouwen en stap uit mijn patroon van verlating- en hechtingsangst.
2. Ik heb een fantastische vrijgezellenfeest gekregen van mijn liefste vriendinnen, mijn kinderen en alle kinderen van mijn lief. Zalig genoten van een rondvaart in een sloep door Leiden in de zon. Dat was Koninginneplezier!
En met een dansworkshop. Met mijn houterige lichaam in een groep dansen was ook ‘een ding’. Doe maar rustig, aan de kant, dan val je tenminste niet op, was mijn motto.
En HEY! Hoe bevrijdend voelt het als je durft lief te hebben en durft te gaan. Durft te dansen in een bizar-Bride-To-be-pakje.
Hoe tegenstrijdig het ook klinkt. De stap die wij deze week gaan zetten, TROUWEN, voelt heel bevrijdend voor mij.
Ik wil me niet meer vasthouden aan mijn angsten. Ik leer discussiëren in veiligheid. Ruzie maken zonder te af te haken. Ik sta AAN en we gaan.
En bijkomstig? Het huwelijk verbindt. Het verbindt niet alleen onszelf, het verbindt ook onze kinderen. Onze 6 kinderen uit drie verschillende gezinnen. Het is een bijzondere samenstelling, dit samengestelde gezin! Inclusief de kleinkinderen: 1 bijna 3 jr en 2 in de pijplijn waarvan 1 bijna bijna erbij!
In mijn podcast met Tony Verheij (in de pijplijn) vertelt hij over zijn onderzoek met ouderen die meer dan 50 jaar verliefd zijn op elkaar, hoe doe je dat? dankbaarheid + teamspirit blijken bovenaan te staan.
Ik voel ‘m, 100%, die dankbaarheid. En ook het teamgevoel. Nu de kunst dit vast te houden.
Ik zeg aanstaande zaterdag JA tegen mijn lief, JA tegen alle kinderen en kleinkinderen!
Met een passende jurk!
En dit keer natuurlijk niet grijs.
Niet saai.
Niet tuttig!
Volg me op Stiefgoed Den Haag West als je de foto van mijn jurk wilt zien!
BY THE WAY:
Wist je dat…… mijn collega Jordie Vos en ik een serie podcasts maken over het samengesteld gezin?
Te beluisteren via iTunes, Spotify en SoundCloud ‘Op Zoek Naar De Liefde; Samengesteld gezin, wat nu?’
En, let op, OOK op YouTube kanaal Stiefgoed Den Haag West
Vragen?
Informatie over een traject?
Op Maandagavond is er een gespreksavond gepland met meerdere koppels van gedachten wisselen. Wil je je aanmelden?
Annette@stiefgoed.nl