Marjolein van der Linden

Mijn verhaal

Het is alweer 12 jaar geleden dat ik ging scheiden van de vader van mijn kinderen. Vrij snel kwam ik een ander tegen waarmee het goed klikte. Voor ons gevoel deden we toen heel rustig aan en het duurde maanden voordat we het aan de kinderen vertelden.

Een nieuwe start

Na twee jaar later kochten we een gezamenlijk huis tussen onze exen in. Mijn kinderen (toen 10 en 12) konden zelfstandig reizen naar hun vader en de jongste (toen 5) zou dat op termijn ook kunnen. De kinderen waren 50% van de tijd bij ons en bij de andere ouder en we probeerden ook tijd voor elkaar te houden.

Tegelijk wisten we niet waar we aan begonnen. Ik had mezelf graag een traject toegewenst dat ik anderen nu bied. Zonder de de wetten van het samengesteld gezin te kennen, doe je maar wat. Wij boften nog dat we allebei een ex hadden met wie goed te overleggen viel. Ook wisten we iets van fusies in organisaties, dus met die kennis gingen we het samengesteld gezin te lijf. We hielden vergaderingen en sprints en verzonnen nieuwe tradities.

Samengestelde problemen

Toch bleek dat allemaal niet voldoende. We hadden steeds vaker ruzie over die kinderen, ook als we samen waren. We verweten elkaar en onszelf alles dat niet lekker liep. Ik was jaloers op mijn stiefzoon die zoveel aandacht kreeg van zijn vader. Steeds vaker viel de zin “misschien moeten we het huis maar verkopen”. In die periode zochten we hulp en die vonden we in de vorm van systeemtherapie. In die gesprekken leerden we onze eigen plaats in het gezin weer kennen en de verantwoordelijkheid die daarbij hoort. Die gesprekken hebben ons gezin gered. Ik zag ik hoe eenzaam ik was geworden, juist doordat ik zo hard aan het werk was. In die gesprekken vonden we de weg naar elkaar weer terug en voelden we weer hoe graag we er sámen voor wilden gaan.

Samengestelde dynamiek

Inmiddels zijn de kinderen ouder (21, 19 en 14) en hebben de oudste twee hun eigen keuzes gemaakt waar ze willen wonen. Dat heeft niets te maken met hun vader of moeder, maar alles met op welke plek ze hun eigen leven willen vormgeven. Mijn stiefzoon kan al een paar jaar zelfstandig heen en weer reizen tussen zijn ouders, zoals we ooit hebben voorzien.

Na ruim acht jaar leven in een samengesteld gezin, kan ik zeggen dat ons samenleven zijn unieke dynamiek heeft. Het is nooit saai aan tafel. Nog steeds zijn er ups en downs. Tegelijkertijd is een samengesteld gezin ook nooit af. Op dit moment woont alleen mijn stiefzoon thuis en dat betekent voor allemaal weer wennen aan onze nieuwe plek aan tafel én in het gezin.