Patricia Heije

Mijn verhaal

Wat kan het leven toch ineens een wending nemen. Net zoals vele anderen, was ik ervan overtuigd dat mijn relatie als vanzelfsprekend stand hield. Wij hadden immers toch ooit voor elkaar gekozen tot de dood ons zou scheiden. Het liep anders.

Inmiddels ben ik gelukkig met mijn nieuwe partner en weet ik dat er aan een relatie helemaal niets vanzelfsprekend is. Ik houd zielsveel van hem. Maar waar ‘houden van’ en de mogelijkheid om rustig naar elkaar toe te kunnen groeien zonder overvolle rugzakken voldoende is om de eerste relatie een goede kans van slagen te geven, verloopt dit bij de tweede relatie toch echt wat stormachtiger.

Tussen mijn nieuwe partner en mij is het ook niet vanzelf gegaan. In de jaren dat wij nu partners zijn is het een aantal keer erg moeilijk geweest. Wij wilden op een goede manier onze gezinnen fuseren, maar kwamen beide in een spagaat terecht, tussen eigen(gezin) en gezamenlijke belangen. We kwamen in een impasse, maar voelden ook dat onze liefde te bijzonder was om zomaar op te geven.

Wij hebben hulp gezocht, waar wij tot op de dag van vandaag oprecht blij mee zijn, want dit betekende dat wij weer in contact kwamen met met elkaar. We werden in de mogelijkheid gesteld om even uit de situatie te stappen en deze, op afstand, te bekijken. Ook hebben wij gewerkt aan oude patronen en gevoelens uit onze rugzakken, opgedaan uit het leven voor onze relatie. De impasse vervloog. Soms is het leven weer even lastig, zo ook bij ons. Op dit soort momenten gaan wij op bezoek bij onze coach, om na anderhalf uur weer lichter en met nieuwe inzichten naar buiten te lopen. Geen crisisinterventie vanuit een impasse, maar gewoon relatieonderhoud.

Dat wens ik iedereen toe, want liefde is te mooi om voorbij te laten gaan…