Ineens was dat gevoel er …. het gevoel van er niet bij horen, buitengesloten voelen.
Na twee weken vakantie in Italië met ons samengesteld gezin vloog ik met onze gezamenlijke dochter en mijn dochter terug naar huis. Mijn partner neemt de auto met zijn twee kinderen uit een eerdere relatie. Vanuit praktisch oogpunt was opsplitsen een goed besluit. Vier kinderen op een te krappe achterbank is gewoon geen goed idee. Tevens was dit een geschikt moment voor mijn partner en zijn kinderen voor extra quality time door 2 nachten Milaan aan de vakantie vast te plakken.
De behoefte van kinderen om even alleen te zijn met de eigen ouder is een hele reële waar ik graag ruimte aan geef. Eenmaal opgesplitst voelde dit toch een beetje vreemd. De prachtigste foto’s van hun dagen in Milaan kwamen voorbij. Mijn jaloezie verdween snel bij het zien van hun stralende gezichten.
Thuis had ik kort contact met de moeder van mijn stiefkinderen, gewoon praktisch over wat beddengoed. Ik zag een foto in haar Whatsapp profiel. Een foto gemaakt door mijn partner van de kinderen in Milaan. Ik had deze foto niet voorbij zien komen.
En toen was dat gevoel er ineens…. ik voelde me buitengesloten. Dat gezinsleven wat al bestond voordat ik in beeld kwam, de bloedband die mijn stiefkinderen delen met mijn partner en hun moeder, die ik niet met ze deel.
Ik realiseerde mij dat het gevoel van er niet bij horen bij veel samengestelde gezinnen speelt. De herkenning maakte het lichter. Mijn primaire reactie vanuit gekwetstheid beïnvloedt mijn relatie niet positief en zorgt voor afstand tussen ons als partners. Ik nam me voor niet in mijn gekwetste gevoel te blijven hangen maar te accepteren dat dit gevoel er soms is binnen ons gezin. Gevolg was dat als mijn partner belde of een berichtje stuurde ik niet meer kortaf en boos reageerde maar weer ruimte voelde.
Ongetwijfeld zal het niet de laatste keer zijn dat dit thema voorbij komt. Het lukt mij steeds beter om het gevoel te herkennen en om te schakelen naar een effectieve manier om ermee om te gaan waarbij iedereen erbij hoort en ik mij verbonden blijf voelen met mijn partner.
Het is een van de thema’s die wij als stiefcoaches veel tegenkomen in onze praktijk. En daar is iets aan te doen. Blijf niet piekeren maar kom langs zodat je inzicht krijgt in het thema wat je lastig vindt en pijnpunten plaats maken voor rust.