Hoe je de vakantie ervaart is voor iedereen anders
Tegenover mij zitten onze kinderen met bedrukte koppies aan tafel en kijken ons met grote ogen aan. “Wij vonden die vakantie hartstikke leuk hoor, wij kenden elkaar alleen nog niet zo goed!” zeggen ze in koor.
Inmiddels zijn het allemaal pubers. Dit was anders toen wij, 10 jaar geleden, voor het eerst met elkaar op zomervakantie gingen. 3 weken. Deze vakantie staat in mijn geheugen gegrift. Waar ik voordat wij op pad gingen vervuld was van trots op ons grote samengestelde gezin, werd dit al snel overtroffen door onmacht, boosheid en verdriet.
Dromen van een prachtige vakantie als samengesteld gezin
Wij hadden prachtige toekomstplannen, waren inmiddels een jaar samen en smoorverliefd op elkaar. Een zomervakantie met allen zagen wij helemaal zitten. Om de feestvreugde een beetje te verhogen had mijn lieve vriend een prachtige camper gekocht. Wij waren de hemel te rijk. Het was zo ver, we gingen op pad.
Spannend! Dat was het enige en juiste woord voor de eerste dagen. Alle kinderen in Amerikaanse camper, naar Frankrijk voor onze droomvakantie.
Trots
Nadat mijn stiefkinderen afscheid hadden genomen van hun moeder, wat ook echt verdrietig was, vonden de kinderen tijdens het reizen al snel hun draai. Mijn lieve – inmiddels – man had alle verantwoordelijkheid op zijn schouders genomen om ons heelhuids naar de plaats van bestemming te sturen. Ik daarentegen had de plicht om het spul, zoals wij onze kinderschare regelmatig noemen, in toom te houden.
Tijdens onze tussenstops bij benzinestations waren wij een attractie op zich. Blijven er nu kinderen uit de camper komen? Op dit soort momenten waren wij zó trots. Ondertussen begonnen de spanningen tussen de kinderen op te lopen en daarmee ook bij ons. Krampachtig vasthoudend aan mijn roze wolk negeerde ik deze tekenen aan de wand en probeerde ik de signalen bij mijn lieve man glad te strijken.
Dag roze wolk, hallo vakantietranen
Op onze eerste camping dachten mijn man en ik dat wij ons even terug konden trekken door samen een fietstochtje te maken. Niets was minder waar. Er was, tijdens onze afwezigheid, oorlog uitgebroken tussen kamp 1 (zijn kinderen) en kamp 2 (mijn kinderen). Wat de oorzaak was weet ik eigenlijk nog steeds niet. Wat ik wel weet? Dat mijn tocht richting aarde met harde hand werd ingezet. Dág roze wolk. Om tijdens de dagen daarna met een smak op aarde te komen. Pijnlijk, in elk opzicht!
Mijn lieve man en ik werden verscheurd door loyaliteit naar elkaar en naar onze kinderen. De verbinding en verliefdheid die ik voelde was erg ver te zoeken, wat de teleurstelling nog groter maakte. Uiteindelijk heb ik een grens gesteld. Nog één keer ruzie en we gaan naar huis. Ik geloof dat het nog geen dag geduurd heeft voor het zo ver was. Mijn zoon en zijn dochter kwamen bekrast en krijsend bij onze kampeerplaats aan. Nu was de maat vol. We gaan morgenvroeg naar huis! riep ik uit.
Was ons plan onrealistisch?
En daarna had ik verdriet, veel verdriet. Dikke tranen van teleurstelling, ongeloof en frustratie. Hoe kan dit toch zó mis gaan? Wij konden allemaal goed met elkaar opschieten en waren oprecht blij met elkaar, maar dat was niet genoeg om onze mooie vakantiedroom te leven.
Onze omgeving had het al voorspeld. Ik zal het nooit vergeten dat de ex-vrouw van mijn lieve echtgenoot ons, met ons plan, ‘ontoerekeningsvatbaar’ noemde. En gelijk had ze! Op deze wijze is zo’n plan, met deze verwachtingen voor het eerst met een samengesteld gezin op vakantie gaan, niet levensvatbaar.
We durven het weer aan!
Vijf jaar later, durfden mijn lieve echtgenoot en ik het weer voor het eerst aan om een paar weken met zijn allen op vakantie te gaan. “Als we maar niet wéér eerder weg gaan, dat vond ik echt heel vervelend”, zegt mijn jongste zoon en wordt direct bijgevallen door de andere kinderen. Dat is wat niemand wil en we kwamen tot de conclusie dat we samen wilden nadenken hoe dit deze keer te voorkomen. Al snel was het duidelijk en we spraken af: Twee kampeerplaatsen, álle kinderen een eigen tent en een flinke dosis realiteitszin!
Het goede nieuws? De vakantie was fantastisch!
Door Patricia Heije-Jansen | Oprichter Stiefgoed