Heb je een relatie met iemand met kinderen? Of heb je zelf (ook) kinderen en ben je nu aan het daten met iemand met kinderen? Dan heb je vast al veel gehoord en gelezen over het stiefouderschap. Iedereen weet inmiddels wel dat het niet handig is te doen alsof je de moeder of vader bent van de kinderen van je partner. Ook is bekend dat het niet reëel is te verwachten dat je evenveel van de kinderen van je partner houdt als van de jouwe. Het is zelfs niet vanzelfsprekend dat je gaat houden van je stiefkinderen, hoe graag je dat misschien ook zou willen.
Toch zijn er nog veel misvattingen die een valkuil vormen voor iedereen die een relatie krijgt met iemand met kinderen. Deze vier komen we veel tegen, en zó kan je er anders naar kijken!
Misvatting 1: het komt vanzelf goed
Als je verliefd bent is de wereld zonnig en voel je je onoverwinnelijk. Je partner is prachtig, de kinderen zijn lief, iedereen kan het goed met elkaar vinden. Maar helaas moet je er rekening mee houden dat het niet vanzelf goed blijft gaan. Want die roze wolk is tijdelijk en er komen onvermijdelijk ingewikkelde gevoelens kijken bij het samenleven, óók voor jullie.
Het klinkt niet zo gezellig, maar als je je relatie ook een beetje als een project ziet waar je in te leren en te ontwikkelen hebt, dan zijn je slagingskansen groter. Steeds vaker zien we stellen die al vroeg in een relatie een traject bij ons aangaan, gewoon vanuit de wetenschap dat ze voor uitdagingen zullen komen te staan. Dat is fantastisch! Om met schrijver Maya Angelou te spreken: “when you know better, you do better”.
Misvatting 2: zonder samenwonen is het niet echt
Het is nog niet eens zo lang geleden dat trouwen een voorwaarde was om een relatie voor vol aan te zien. Samenwonen werd hooguit serieus genomen als voorportaal van het echte werk: het huwelijk. Hetzelfde lijkt nu aan de hand met samenwonen: als je niet samenwoont met je partner, is de relatie niet “echt”. Het móet wel een vervolgstap zijn, en het mag niet te lang duren.
Er is ook veel voor te zeggen om onder één dak te wonen: het is gezellig, er is geen vermoeiend logistiek gedoe, het biedt financiële voordelen en het is vele malen praktischer als je samen een kindje krijgt.
Het samenvoegen van twee gezinnen in één huis heeft echter enorm veel implicaties. Iedereen moet zich op dagelijkse basis tot elkaar verhouden en dat valt niet mee. Vooral kinderen en stiefouders kunnen het hier moeilijk mee hebben. Zij missen het oude vertrouwde en een plek om zich terug te trekken en op adem te komen. Kinderen en stiefouders zijn relatieve vreemden voor elkaar en de vertrouwdheid is er niet zomaar. De vraag “hoe kom ik tot rust als mijn stiefkind er is” is een veel gestelde.
Alle reden dus om de optie van latten niet op voorhand uit te sluiten. Misschien kan je het (de eerste jaren) ook goed hebben met elkaar zonder dat je (steeds) op één adres woont. Het geeft iedereen de gelegenheid zich op gezette tijden terug te trekken waar hij zich het meest prettig en veilig voelt. Kinderen kunnen geregeld alleen zijn met hun vader of moeder en exclusieve aandacht krijgen. Stiefouders kunnen opladen in hun eigen omgeving, om weer vol energie in het gezin te kunnen stappen.
Misvatting 3: je moet vanaf het begin actief een band opbouwen met je stiefkind
Als je begint aan een relatie met iemand die een kind heeft, dan weet je dat het voortbestaan ervan afhangt hoe goed je het met hem of haar kunt vinden. Logisch dat je enorm je best gaat doen. Je gaat allerlei activiteiten ondernemen en stelt het kind van jouw partner centraal als je met z’n allen bent.
Hoe kan dit nou verkeerd zijn? De intentie is natuurlijk ook mooi. Het wrange is alleen dat het vaak niet goed uitpakt. Over de reden daarvan valt van alles te zeggen, daarover meer in een volgende blog, maar feit is dat een “laidback” houding naar de kinderen van je partner beter werkt. Het is fijn voor iedereen als het je lukt een band op te bouwen met het kind van jouw partner, maar je kunt daar rustig de tijd voor nemen. Zeker in het begin is het voldoende om geïnteresseerd te zijn, en in te gaan op een beweging naar jóu toe. Zo geef je je stiefkind de tijd om te wennen aan je.
Misvatting 4: je moet vriendinnen worden met zijn ex
Een misverstand dat vooral gericht is op vrouwen is het idee dat je vriendinnen moet worden met zijn ex. Dit legt druk op beide vrouwen. Mannen kunnen het een fijn idee vinden als hun huidige en vorige vrouw bevriend zijn, vanuit de gedachte dat spanningen dan wegvallen. Het probleem is echter dat er veelal teveel ingewikkelde gevoelens zijn. Er kan bijvoorbeeld woede zijn over een nadelig uitgepakte financiële regeling of omgangsregeling. Er is nog pijn van de scheiding, er is verdriet, of jaloezie. Er zijn problemen om elkaars belangen in balans te brengen, bijvoorbeeld als het gaat over de verdeling van de vakanties. Er zijn verschillende ideeën over de opvoeding. Enzovoort en zo verder… In mijn blog “oh, die ex” schrijf ik er meer over. Vaak is er zoveel aan de hand (geweest) dat een vriendschap een schier onmogelijke opgave wordt. Bovendien: je kent elkaar (meestal) niet, en het zou wel heel toevallig zijn als er een zodanige klik is dat je vriendinnen wilt worden.
Het goede nieuws is: het hoeft niet! Natuurlijk is het een voordeel als je door één deur kunt met zijn ex en een praatje kunt maken. Zeker ook voor de kinderen. Maar als je dat al weet te bereiken doe je het geweldig, en het is voldoende voor je nieuwe gezin.
Heb jij met een misvatting geleefd? En hoe was dat voor jou? Praat er eens over met anderen die in dezelfde situatie zitten als jij, bijvoorbeeld in een gespreksgroep van Stiefgoed. Bij Stiefgoed werken we naar harmonie en rust in jouw relatie en gezin, je bent van harte welkom.
Jacqueline Panders
Stiefgoed Amsterdam-Oost
info@stiefenrelatie.nl